Een paar dagen geleden heeft het enorm gestormd. Er zijn drie Canadese populieren omgewaaid, die al meer dan honderd jaar aan de weilandrand stonden. Best indrukwekkend om te zien hoe enorm deze bomen waren, en hoeveel natuurgeweld er blijkbaar aanwezig was die avond. Als je de bomen in schijven zou zagen, en het gewicht van één schijf zou vermenigvuldigen met het aantal schijven, kun je benaderen om hoeveel kilootjes het gaat. Al die kilo’s hout heeft de boom in z’n leven zelf gemaakt, van enorme hoeveelheden koolstofioxide uit de lucht en water uit de grond. Als het hout verbrand wordt of gaat rotten, komt het koolstofdioxidegas weer terug in de lucht en kan het weer door andere planten en bomen worden opgenomen.
Gelukkig voor ons hoeven we de stukken boom niet zelf te tillen, maar gaat dat machinaal gebeuren.
